Wsparcie dla osób w kryzysie bezdomności
W Polsce w roku 2024 w kryzysie bezdomności były 31 042 osoby. Około 6% z nich to osoby z Ukrainy. Emigracja, utrata majątku, trauma i brak bezpieczeństwa mieszkaniowego są czynnikami zwiększającymi ryzyko. Fundacja PCPM, w ramach Projektu Przeciwdziałania Bezdomności Uchodźców z Ukrainy, finansowanego z Fundacji Citi (Citi Foundation) zaplanowała szereg działań, które ułatwią uchodźcom z Ukrainy, którzy znaleźli się w kryzysie bezdomności znalezienie pomocy.
W jaki sposób pomagamy?
Działamy na terenie Warszawy, Krakowa, Śląska i Przemyśla.
- zbadaliśmy istniejące usługi kierowane do osób w w kryzysie bezdomności pod kątem dostępności dla osób spoza Polski.
- zajmujemy się produkcją i dystrybucją materiałów informacyjnych w języku polskim i ukraińskim na temat dostępnych usług, z których korzystać mogą osoby w kryzysie bezdomności,
- analizujemy ustawy dot. migracji, pomocy społecznej i pomocy obywatelom Ukrainy, by w przyszłości stworzyć na ten temat publikację i zorganizować szkolenie dla personelu działaczy rządowych i pozarządowych z zakresu prawa i obsługi osób o różnych statusach prawnych,
- finansujemy działania w Przemyślu, gdzie swoją podróż do Polski rozpoczyna większość osób uciekających z Ukrainy (współpracujemy ze Związkiem Ukraińców w Polsce Oddział w Przemyślu)
- zwiększamy dostępność wsparcia dla niepolskojęzycznych osób z problemem alkoholowym
- finansujemy leki
Więcej informacji
Bezdomność nie ma jednej przyczyny. Wśród nich można wyróżnić m. in. nadużywanie alkoholu (w większości Ośrodków Zbiorowego Zakwaterowania dla osób z Ukrainy obowiązuje bezwzględny zakaz spożywania), eksmisję, przemoc domową, konflikt związku lub rodzinie, utratę pracy i choroby, w tym psychiczne. Do grup szczególnie wrażliwych należą samotne matki, osoby starsze, osoby z niepełnosprawnościami i osoby, które doświadczyły bezdomności już w kraju pochodzenia.
Z naszych doświadczeń i obserwacji wynika, że w ich przypadku dostęp do istniejących usług i wsparcia jest mocno ograniczony. Składa się na to bariera językowa, brak wcześniejszego meldunku w Polsce, ich skomplikowana sytuacja prawna i powszechna dyskryminacja, jakiej doświadczają, również ze strony Polaków w kryzysie.
Ośrodki zbiorowego zakwaterowania są stopniowo wygaszane, a bezpłatnie można w nich przebywać do 120 dni (z wyjątkiem grup wrażliwych wymienionych w nowelizacji ustawy). Problemy w usamodzielnieniu się mogą wynikać z uzależnień, sytuacji rodzinnej, złego stanu psychofizycznego, czy w trudnościach w odnalezieniu się na polskim rynku pracy i wolnym rynku nieruchomości.
Nie wszystkie osoby z Ukrainy mieszkające w Polsce posiadają status UKR uprawniający ich do wsparcia w ramach ustawy. Niektórzy ten status utracili, inni złożyli wniosek o ochronę międzynarodową, lub otrzymali w jej sprawie decyzję.