Polskie Centrum Pomocy
W miejscowości Kiambu w Kenii powstało Kenijskie Centrum Szkoleń Strażackich i Ratunkowych. Jego misją jest dostarczanie wysokiej jakości programu edukacji zawodowej i certyfikacji dla strażaków i strażaczek z całego kraju. Trwająca ponad rok budowa została zakończona z powodzeniem. Zobaczcie, jak wyglądały kolejne etapy jego powstawania!
W Kurdystanie dziś głośno się mówi o tym, żeby ludziom na miejscu dawać wędkę, a nie rybę. Po pokonaniu tzw. Państwa Islamskiego jest to w końcu możliwe. Północny Irak się stabilizuje. Droga do pełnej samodzielności jest jeszcze długa, bo kraj nie podniósł się jeszcze po kryzysie finansowym z 2014 r. związanym z niskimi cenami ropy i odpływem inwestycji z obawy przed tzw. Państwem Islamskim. Działania prowadzone przez PCPM mają pomóc lokalnym instytucjom rządowym w pozyskiwaniu środków na realizację najważniejszych zadań.
„Przyszłość naszych dzieci wisi na włosku” – mówią jednym głosem reprezentanci sześciu agend ONZ: Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), Światowa Organizacja Zdrowia(WHO), Wysoki Komisarz Narodów Zjednoczonych do spraw uchodźców(UNHCR), Fundusz Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci (UNICEF), Światowy Program Żywnościowy (WFP) oraz Biuro Narodów Zjednoczonych ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (UN OCHA). W liście z 14 lipca 2019 roku apelują o wspólny udział w zwalczaniu dramatycznie wzrastającego problemu niedożywienia na świecie. I piszą o 820 milionach głodujących ludzi, potrzebujących pomocy.
To są zwyczajni ludzie, z zawodu lekarze, pielęgniarki, ratownicy, położne – opowiada Monika Piątczak, pielęgniarka. – Każdy z nas ma etaty, jeden czy dwa. Do tego dochodzi życie rodzinne. Mimo to jako wolontariusze angażują się w życie Zespołu, biorą udział w ćwiczeniach, wyjeżdżają na zagraniczne misje. Kim są członkowie EMT? Na czym polega ich praca? Jakie są ich motywacje, a jakie największe trudności? Opowiadają oni sami.
Szacuje się, że na świecie jest w tym momencie ponad 7,7 miliarda osób. W tych ponad siedmiu miliardach mieszczą się ludzie różnych ras, religii, narodowości, wartości, zamożności. W tych siedmiu miliardach mieści się także około 70 milionów osób, które zmuszone zostały opuścić swój dom czy około 113 milionów dotkniętych klęskami głodu, z którymi zmagają się na ten moment 53 kraje na całym świecie. To doskonała okazja, aby myśląc o całej ludności, spróbować dostrzec dramat pojedynczego człowieka.
Sudan Południowy powstał 9. lipca 2011 roku w wyniku odłączenia się od Sudanu. Był to też dzień zakończenia II wojny domowej w Sudanie, która była najdłuższą w całej Afryce. Dzisiaj, choć mieszkańcy mogą cieszyć się niepodległością swojego państwa, nadal szargane jest ono wewnętrznymi konfliktami i trwa tam jeden z największych kryzysów humanitarnych.
- Warzywa i owoce na targu są małe, na wpół wysuszone lub zgniłe, mienią się w słońcu pancerzykami zasiadających na nich much. Ale tu się nie wybrzydza. Nic się nie marnuje – opowiada Kamil Ewertowski z Fundacji PCPM, który w kwietniu tego roku odwiedził Sudan Południowy. Ponad 45 milionów ludzi w 14 krajach wschodniej oraz południowej Afryki, a także w Rogu Afryki może nie mieć dostępu do wystarczającej ilości pożywienia w 2019 r. Co będzie dalej? To pytanie coraz bardziej powinno nas martwić, bo przyszłość Afryki ma realny wpływ na dalsze losy Europy.
Uganda jest trzecim krajem na świecie, który przyjął największą liczbę uchodźców. Mimo, że ten niezwykle gościnny kraj już odczuwa skutki olbrzymiego napływu ludności, a także musi poradzić sobie z przypadkami eboli oraz suszą i niewystarczającą ilością żywności, wciąż z sąsiednich krajów napływają nowi uciekinierzy.