Polskie Centrum Pomocy
Konflikty na tle zanieczyszczenia środowiska i sroga zima, której skutki, zwłaszcza finansowe, wciąż odczuwają mieszkańcy Libanu – to wszystko wpływa nie tylko na życie samych Libańczyków, ale na mieszkających w tym kraju od lat uchodźców z Syrii. PCPM próbuje dostosowywać się do zmieniających się okoliczności i wciąż nieść pomoc tym, którzy jej potrzebują.
Gdyby znaleźli się w jednym miejscu, według szacunków UNHCR, byliby 21. najbardziej zaludnionym krajem na świecie. Uchodźcy, przymusowi przesiedleńcy, osoby ubiegające się o azyl. Ludzie, dla których ich własny dom przestał być bezpieczny. Tworzą globalny naród uchodźców, rozsianych po całym świecie, z których ponad połowa ma mniej niż 18 lat.
Libańczycy oraz przebywający w Libanie od lat uchodźcy z Syrii w codziennym życiu mają wiele trudności z powodu niedoborów prądu czy braku bieżącej wody. Dlatego Fundacja PCPM rusza z rozbudową oczyszczalni ścieków i montażem lamp solarnych na najbardziej uciążliwych do życia terenach zamieszkałych przez syryjskich uchodźców w regionie Akkar.
Fundacja PCPM wspólnie z WFP (Światowy Program Żywnościowy) prowadzi szkolenia dla rolniczych spółdzielni – kooperatyw – kierowanych przez Libańczyków razem z syryjskimi uchodźcami. Uczymy ich efektywnego i ekologicznego rolnictwa, pokazujemy, jak rozwinąć własne przedsiębiorstwa, a także dajemy sadzonki, nasiona i sprzęt.
Zaledwie 6 procent syryjskich uchodźców deklaruje gotowość powrotu do Syrii w ciągu najbliższych 12 miesięcy. Pomimo trudności życia na obczyźnie, często nieludzkich warunków mieszkalnych i wielu innych niedogodności, Syryjczycy wciąż boją się wrócić do domu. Jak widzą swoją przyszłość? Mamy wyniki najnowszych badań UNHCR (Wysoka Komisja Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców) na temat ich planów.
Doświadczenie śmierci jest jednym z niewielu doświadczeń, jakie mają. Przez dekady całe pokolenia Sudańczyków pogrążały się w bezwzględnej wojnie, najdłuższej w historii całego kontynentu. Dziś Sudan Południowy, najmłodsze państwo świata, powstałe w 2011 roku po odłączeniu się od Sudanu, wciąż jest areną dla przemocy. I piekłem na ziemi dla swoich obywateli.
Spotkani przez nas Irakijczycy, których pytamy o plany na przyszłość, zgodnie mówią o odbudowie domu. Po porażce militarnej ISIS mieszkańcy tego kraju latami targanego wojną, chcą znów czuć się u siebie bezpiecznie. Dlatego PCPM wysłał do Iraku 500 domów modułowych, które są tymczasowym schronieniem dla uchodźców powracających do swoich miejscowości.
W Bidi Bidi, największym obozowisku dla uchodźców w Afryce, panuje spokój i nuda. Ludzie, którzy kiedyś wiedli normalne życie, rano chodzili do pracy, a wieczory spędzali z rodziną, teraz skazani są na bezrobocie i łaskę innych. Mężczyźni siedzą bezczynnie lub grają w karty. Kobiety piorą, myją dzieci, chodzą po wodę, przygotowują posiłki. Po latach cierpień chcą w końcu spokoju. Poznajcie ludzi, którzy uciekli z piekła, jakim jest pogrążony w wojnach Sudan Południowy.